Usługa diagnostyki własności intelektualnej, tzw. IP Scan, jest bardzo wartościowym narzędziem rozwoju przedsiębiorstwa. 

W ramach realizacji usługi ekspert z dziedziny IP:

• analizuje model biznesowy firmy,
• identyfikuje własność intelektualną istniejącą w danej firmie, w tym sprawdza, czy firma posiada znaki towarowe, wzory przemysłowe, wzory użytkowe, patenty, know-how, prawa autorskie,
• analizuje potrzebę ochrony posiadanych praw,
• rekomenduje najefektywniejsze sposoby ochrony IP.

Wiele firm w Polsce, skupiając swoją uwagę na efektywnym prowadzeniu biznesu, nawet nie zdaje sobie sprawy że może posiadać wartościową własność intelektualną, którą należałoby chronić, żeby po pierwsze, zabezpieczyć się przed jej kopiowaniem przez konkurentów, ale także, w niektórych przypadkach, żeby zrobić z niej właściwy użytek i czerpać korzyści finansowe. Zwykle przecież firma działa pod jakąś nazwą, oznacza swoje produkty czy usługi konkretną marką czy kreuje rozwiązania charakteryzujące się wyjątkowym wzornictwem lub nowatorską myślą techniczną. Te wszystkie rozwiązania mogą podlegać ochronie – należy je tylko wydobyć na światło dzienne i stworzyć dla nich optymalny plan ochrony.

Myszka Miki jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci firmy Walt Disney Company. Jest to też jedna z najstarszych postaci koncernu. Przez lata postać ta ewoluowała. 1 stycznia 2024 r. do domeny publicznej weszła pierwsza wersja postaci Myszki Miki. 

Jest to postać z filmu animowanego Parowiec Willie, który miał swoją premierę w 1928 roku. Postać ta nie miała kilku charakterystycznych atrybutów obecnie znanej myszki – nie posiadała rękawiczek czy obszernych butów, inne także były oczy pierwszej myszki.

Fundusz MŚP (SME Fund 2024) skierowany jest dla mikro-, małych i średnich przedsiębiorców działających na terenie Unii Europejskiej.  Są to więc zarówno osoby fizyczne, spółki, ale także fundacje i stowarzyszenia prowadzące działalność gospodarczą.

Wniosek można złożyć samodzielnie lub przy pomocy przedstawiciela (np. radcy prawnego czy rzecznika patentowego).

W polskim i europejskim prawodawstwie termin znak renomowany nie został zdefiniowany. Znaczenie tego terminu wypracowane zostało przez orzecznictwo. W wyroku z 14 września 1999 r. w sprawie Chevy (wyrok ETS z dnia 14 września 1999 r. w sprawie General Motors Corporation przeciwko Yplon SA. „Chevy”, C-375/97, pkt 31) Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że znakiem renomowanym jest zarejestrowane oznaczenie znane znaczącej części relewantnych odbiorców towarów lub usług oferowanych pod tym znakiem, na znaczącym terytorium kraju objętego ochroną. Co ważne, Trybunał uznał, że nie jest konieczne wykazanie, że określony znak kojarzy się ze sławą, luksusem czy prestiżem.

W polskiej judykaturze wykształciły się dwa podejścia do renomy znaku – subiektywne i obiektywne. Według stanowiska obiektywnego kluczowy jest wysoki stopień znajomości znaków wśród odbiorców, zaś według stanowiska subiektywnego istotne jest wykazanie atrakcyjności znaku i jego dobrej opinii wśród klientów określonych towarów lub usług.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej to właśnie twórcy
przysługuje prawo do uzyskania patentu na wynalazek, prawa wyłącznego na wzór użytkowy i
wzór przemysłowy.

Ustawa przewiduje także zastrzeżenia wspomniane w art. 11 ust. 2, 3 i 5 obejmujące sytuacje, w których:

1. prawo to przysługuje łącznie kilku osobom – współtwórcom
   prawo to przysługuje pracodawcy lub np. zleceniodawcy, w sytuacjach, w których wynalazek,
2. wzór użytkowy lub przemysłowy powstał w wyniku wykonywania przez twórcę obowiązków ze stosunku pracy albo z realizacji np. umowy zlecenia
3. wynalazek, wzór użytkowy lub przemysłowy powstał przy pomocy przedsiębiorcy – w tym przypadku przedsiębiorca zachowuje co najmniej prawo do korzystania z wynalazku.

Pracodawcy często tkwią w błędnym przekonaniu, że każdy wynalazek stworzony przez osoby u niego zatrudnione jest jego własnością. W praktyce nie jest to takie proste! Należy zadbać o to, aby w umowie o pracę lub umowie cywilnoprawnej znalazły się odpowiednie zapisy. W przeciwnym razie może okazać się, że pracodawcy (zleceniodawcy) nie będą przysługiwać żadne prawa do wynalazku lub prawa te będą znacznie ograniczone.

Znaki towarowe identyfikują towary i usługi danego przedsiębiorcy i odróżniają je od innych towarów i usług obecnych na rynku. Oznaczenie, aby mogło stać się znakiem towarowym musi nadawać się do odróżniania towarów i usług.

Rejestracja znaku stanowi formalne prawo do marki. Prawo ochronne zapewnia monopol do używania znaku na terenie objętym rejestracją – w zależności od rodzaju rejestracji będzie to terytorium kraju, Unii Europejskiej lub wybranych krajów z całego świata.

Rejestracja oznacza, że tylko właściciel znaku może wykorzystywać go w sposób zawodowy i zarobkowy, poprzez umieszczanie znaku na swoich produktach, materiałach reklamowych czy dokumentach.

KROK 1

Najprostszym, ale także najmniej pewnym sposobem, jest wygooglowanie danego słowa.
Pozwoli to wstępnie ustalić, czy istnieje inny podmiot używający wymyślonej przez nas nazwy.
Warto mieć tu na uwadze, że takie sprawdzenie nie może być nigdy jedyną podstawą do wnioskowania o dostępności marki.

KROK 2

Kolejnym krokiem jest sprawdzenie wybranej nazwy w odpowiednich rejestrach znaków towarowych.
W zależności od zasięgu działalności może to być baza Urzędu Patentowego RP, baza unijna lub zharmonizowana baza międzynarodowa.

KROK 3

Konieczne jest także jeszcze sprawdzenie dostępności nazwy w odpowiednich rejestrach przedsiębiorców – w wyszukiwarce CEIDG oraz KRS.

W obecnym stanie prawnym nazwa przedsiębiorcy może mieć tylko postać słowną.
Oznacza to, że elementy graficzne takie jak logo czy układ kolorów nie będą wchodzić w jej zakres. Oczywiście używanie takich znaków graficznych jest w praktyce bardzo ważne – umieszcza się je na produktach, materiałach promocyjnych czy umowach.